Ik ben geen boer, maar de laatste tijd doe ik een beetje alsof. Ik loop dan wat door mijn nieuwe tuin en knip hier en daar een tak. Ik weet inmiddels wat een treurberk is en een blauwe regen. Ik kan de bosmaaier aan de praat krijgen en heb geleerd dat je knotwilgen snoeit in het najaar, maar niet in de volle zomer. Wist je trouwens dat kikkers beschermde dieren zijn? En ze maken lawaai! Vooral s` nachts.
Als je me toch zou willen vergelijken met een boer, dan voel ik me oké bij die boer uit Marcus 4:26, die het een beetje half half lijkt te doen. Hij slaapt, staat op, loopt een rondje door de tuin en laat zich verrassen door wat de natuur voortbrengt, zonder dat hij precies begrijpt wat er gebeurt. Zo voel ik me ook. De laatste tijd hangen er dingen in de boom, die ik herken vanuit de supermarkt. Zo maar, ineens zijn ze er. Het ziet er prachtig uit en binnenkort komen vrienden van ons een dagje langs om ons te leren hoe je walnoten, pruimen, appels en peren op zo`n manier kunt conserveren, dat je er nog de hele winter lol van hebt. Erg grappig allemaal.
In de Bijbel wordt onze levensreis vaak vergeleken met lessen uit de natuur. Er zijn momenten dat je moet loslaten, om vervolgens vanuit het niets te zien hoe alles weer heel klein begint. En alle seizoenen vragen om een specifieke aanpak. Er is altijd wel iets te doen, maar wat je moet doen hangt af van het seizoen waarin je je bevindt. Niets doen is geen optie. Als je geen zaad strooit komt er echt niets op. En als je de appels niet op tijd plukt weten de vogeltjes er wel raad mee. Maar net zo erg als niets noen is te veel doen. Als je pruimen plukt voordat ze rijp zijn kunnen ze direct de container in.
De Bijbel lijkt ons te leren dat het in ons leven aankomt op de juiste balans. Niet te weinig, maar ook niet te veel. Vol spanning en verwondering afwachten op wat er staat te gebeuren, maar niet overhaasten, waardoor je het ritme van de natuur verstoort. Het is de balans van inzet tonen, slapen en wachten en de natuur de tijd geven om te doen wat het moet doen.
Hier op de boerderij wil ik leren leven vanuit het ritme van de natuur. De natuur doet me het leven voor en ik probeer het een beetje na te doen. Soms zul je me ijverig mijn best zien doen om een mooi programma in elkaar te zetten en zal ik je enthousiast maken om mee te doen in waar we enthousiast over zijn. Op andere momenten loop ik mijn rondje, of plons ik in een ijsbad, of geniet ik samen met het gezin van de rust en van mekaar. Zaaien en wachten en dat in de juiste balans… Het leven echt goed leren duurt denk ik een leven lang. Maar laten we ondertussen niet vergeten te genieten van alle verrassingen die het leven onder de zon ons geeft. Leven in verwondering en in de juiste balans. Misschien is dat wel de ultieme levenskunst.
